Er zijn mensen die er erg goed in zijn om je belachelijk te maken. Dit kunnen ze doen door te zeggen dat je iets niet begrijpt. Of door aan te geven dat je een vreemde of onjuiste mening hebt. Of ze kunnen het op de persoon spelen en bijvoorbeeld krenkende opmerkingen maken over je uiterlijk, je levensvisie of opvattingen. Voordat je het weet trap je erin en reageer je vanuit je gekrenktheid en dat is een kwetsbare positie. Degene die je belachelijk heeft gemaakt voelt zich nog sterker en zal je niet een helpende hand reiken, maar je mogelijk nog grover bejegenen. En het circus is compleet. Interessanter is om je af te vragen waarom de ander het nodig vindt om jou belachelijk te maken. Wat is zijn/haar belang om dat te doen? Er is altijd een reden bij de ander om dat te doen. Het is mogelijk dat de ander zich klein, onmachtig of gekrenkt voelt en dat hij/zij het nodig heeft om een ander klein te maken, zodat hij/zij zich weer groter kan voelen. Weliswaar door jou belachelijk te maken, maar dat doet er voor hem/haar even niet toe. Het feit dat hij/zij zijn/haar pijlen op jou richt hoeft niets met jou te maken te hebben. Hij/zij had ook een ander slachtoffer kunnen kiezen als die voorhanden was. Het belachelijk maken of kleineren van een ander zorgt ervoor dat de aandacht even van de eigen pijn wordt weggehaald. Onbewust zal degene die je kwetst denken dat hij/zij door jou te kwetsen minder pijn zal hebben. Er zit een ‘primitieve’ gedachte achter: als mij (emotioneel) pijn is gedaan, lucht het op om een ander pijn te doen. Deze afleidingsmanoeuvre werkt natuurlijk niet. Degene die de pijn ervaart wordt er niet beter van door jou belachelijk te maken. Integendeel, na afloop van zijn/haar actie zal hij/zij merken dat hij/zij er een last bij heeft gekregen. Als je door een ander onheus bejegend wordt, pak het dan niet meteen op, maar vraag je af met welke afleidingsmanoeuvre de ander bezig is. Een manoeuvre om bij zijn/haar eigen pijn weg te blijven!