Je kent als mens twee basisangsten. Je hebt de angst dat je niet goed genoeg bent. En/of de angst dat er niet van je gehouden wordt. Deze oerangsten zijn vanbinnen altijd latent aanwezig. Als je geraakt wordt door het doen (of laten!) van de ander wordt een van deze angsten wakker gemaakt. En reageer je “primitief”. Je reageert gepikeerd, verbolgen, hautain, met afkeer, met haat. Of je angst leidt ertoe dat je vlucht, wilt afstoten of afgunstig of jaloers wordt. Alles is mogelijk. Angst kent dus veel verschijningsvormen. Als er angst is of vanuit angst gereageerd wordt gaat de liefde op de vlucht. Angst maakt je blind en doof. En zet je hart op slot. Liefde is de emotie van verbinden, verzoeken, samenwerken, vergeven en andere positieve gevoelens. Die kan niet tegelijk met angst aanwezig zijn. Angstige gevoelens werken op de lange termijn contra-productief omdat ze niet alleen voor jezelf schadelijk zijn maar ook de angst bij de ander activeren. Angst houdt van angst. Angst roept angst op. En zo kom je in een negatieve spiraal. Hoe meer angst je in je leven hebt, des te meer negatieve gevoelens. Met alle gevolgen van dien. Als je je angst op voelt komen sta je voor een fundamentele keuze. Boor je je bewustzijn aan en zie je in “welke film je verzeild bent geraakt” en word je wakker waardoor je de baas wordt/blijft over jezelf? Door te benoemen wat je voelt en wat je zou willen voelen? Op dat moment neemt je negatieve gevoel af. Je voelt waar je mee bezig bent en de negatieve emotie krijgt geen aandacht meer. De emotie wordt teruggebracht naar redelijke proporties. Of blijf je er in waardoor je je in feite onderdompelt in de negativiteit en jezelf en de ander beschadigt? Je hebt een wel-bewuste keuze.
