Hoe kan het toch dat jouw boodschap soms verkeerd valt of uit haar verband wordt gerukt? Dat ze weerstand en misschien zelfs agressie oproept? Het is goed mogelijk dat je boodschap niet ‘gepakt’ wordt of verkeerd ontvangen wordt omdat je in de ogen van de ander niet gerechtigd bent om die boodschap te brengen. Dan heeft de ander niet het gevoel dat jij contact hebt gemaakt, en dat contact is nodig voordat de ander je ‘toegang’ geeft om de boodschap te brengen. Dit is een subtiel proces. Een belangrijke regel in de communicatiewetenschap is dat (de bedoeling van) je boodschap niet overkomt als je geen relatie hebt met de ontvanger. Eerst relatie, dan inhoud luidt de regel. Alleen als er aan beide kanten het gevoel is dat er een connectie is, is er ontvankelijkheid voor wat je wilt overbrengen. Dit is zeker nodig als je precaire zaken wilt bespreken. Deze essentiële voorwaarde om effect te sorteren met communicatie wordt keer op keer vergeten. Vreemd is dat niet, want contact maken is echt niet zo eenvoudig. Om contact te maken is het nodig dat je je afstemt op de ander, dat je aansluit bij de belevingswereld van de ander. Hoe je dat doet? Stel je in het leggen van contact onderzoekend op en voel of er een connectie is. Het kan even duren voor je dat ervaart. Die zoektocht kost soms, zeker als de ander anders in elkaar zit dan jezelf en als die in jouw beleving in een ‘andere wereld’ leeft. Toch, als je werkelijk iets wilt overbrengen, is het nodig dat de ander je wil horen en begrijpen. En dat kan alleen als de basis er is. Die basis houdt in dat beiden een connectie voelen. Spreek je precaire zaken uit zonder dat de connectie er is, dan is er meer kans dat je boodschap totaal niet binnenkomt of dat deze ontkenning of agressie bij de ander teweegbrengt. Niet wat je wilt dus.
