Als je je met name richt op het vervullen van je eigen verlangens, het opkomen voor je eigen belangen, het realiseren van je eigen doelen, vind je geen echte vervulling. Ergens vanbinnen voel je leegte omdat je te veel met jezelf bezig bent. Je normale menselijke zijn is erop gericht om van betekenis te willen zijn, om deel uit te maken van iets groters, iets wat boven jezelf uitsteekt. Als je alleen gericht bent op het realiseren van je eigen geluk onder het motto ‘als ik eerst zelf gelukkig ben, ben ik beter in staat de ander te helpen’, dan zal het echte geluk jouw deur passeren. Je wordt gelukkiger als je in staat bent om je ook op de doelen, wensen, behoeften van een ander te focussen. Je wordt vervuld als je in staat bent om – waar nodig – jezelf ondergeschikt op te stellen. Ten dienste van iets wat belangrijker of groter is dan jezelf. Zonder je eigenheid te verloochenen, te verliezen. Zonder pressie of druk van de ander, vrijwillig. Zonder slijmerig of kruiperig te zijn. Deze bewuste opofferingsgezindheid levert een grotere bijdrage aan je welzijn dan blind voor jezelf, voor je eigen geluk gaan.
