Geen enkel (persoonlijk, maatschappelijk, sociaal of andersoortig) probleem kan opgelost worden als je je afhankelijkheid van de ander niet onder ogen ziet. Er is altijd onderlinge afhankelijkheid. Dit gegeven kan lastig zijn als autonomie, persoonlijke trots belangrijk voor je (lijken te) zijn. Als je erkent en accepteert dat jij, je gemeenschap, je land onderdeel zijn van een groter geheel dan zul je de gedachte van onafhankelijkheid los moeten laten. Het is een gevaarlijke illusie omdat ie je groter laat voelen dan je bent. Mogelijk claim je teveel ruimte. Onderlinge afhankelijkheid is niet tegenovergesteld aan je persoonlijke onafhankelijkheid. Je hebt je eigen ruimte waarin je je kunt bewegen. Je bent vrij voor zover jouw vrijheid de ander niet onvrij maakt. En als je bereid bent jezelf te relativeren.
