Zelfzucht is je focussen op het behalen van je eigen voordelen. Je richt je op je eigen belangen, wensen, genoegens. En je gaat ervan uit dat je gerechtigd bent om dat te doen. Deze zelfgerichtheid is een doodlopende weg. Maar alles in deze westerse wereld wil je doen laten geloven dat je volstrekt gelegitimeerd bent om voor jezelf te gaan. Je kunt immers pas een ander gelukkig maken als jezelf gelukkig bentI? Het is de vraag of deze gedachtegang klopt. Of het niet een denkwijze is die uitstekend aansluit bij onze kapitalistische, individualistische maatschappij. Als je eerlijk en open kijkt naar de resultaten van onze zelfzuchtige manier van samenleven, dan kun je niet trots zijn. Als je je alleen bezighoudt met het realiseren van je eigen geluk, zie je de ander niet, is er geen contact. Je focussen op je eigen geluk maakt meer kapot dan je lief is. Als je je met name focust op datgene wat goed voor jou is, wat jou beter uitkomt, creëer je pijn bij jezelf en bij de ander. Zelfzucht leidt tot niets goeds, ook al beweert iedereen om je heen het tegendeel!
